پسرک برفی من سام

    من به خاطر تنفسم سه روز و به خاطر زردي خيلي بالا نه روز بستري بودم . هر روز مامان و بابا ميومدن  بهم سر ميزدن تازه يه موقعها روزي دو بار، اخه دلشون پيش من بود، منم همه اين روزاي سخت رو با صبوري پشت سر گذاشتم و امروز دارم قدم رنجه ميکنم خونه ماماني ( مادربزرگم ) اونجا همه منتظرمنن امروز همه خوشحالن که منو ديگه تو محيط گرم خونه ميبينن نه تو بيمارستان . از امروز به بعد مامانمم تازه ميشه يه زائو که بايد استراحت کنه و به خودش برسه تو اين روزا که کلا خودشو يادش رفته بود.   از نيلووو به سام: پسر عزيزتر از جانم نميدوني امروز که دکتر گفت ميتونيم ببريمت خونه چه حالي شدم آخه تو جاي من نبودي ببيني...

      اینجا اصلا حالم خوب نیست آخه میدونید من تو شکم مامانم یه کم شیطونی کردم از مایع آمنیوتیک درون  کیسه آب یه کم بلعیدم واسه همینم تنفس واسم سخت شده همش با هر نفسی یه ناله هم دارم الهی مامانم برام بمیره البته منم نگم بیچاره داره میمیره از غصه ... از اون بدتر بابامه که در عین حال که غصه داره باید واسه مامانم سنگ صبور باشه و ظاهرشو حفظ کنه بیچاره بابام ...                                          &n...

  در تاریخ ١١ بهمن ١٣٨٩ در یک روز سرد زمستونی من از پیش دوستام که اونا هم مثل من فرشته بودن خداحافظی کردم و از اسمونا به زمین اومدم اولش میترسیدم که نکنه اینجا بهم سخت بگذره ، آخه خدای مهربون  هیچ وقت نمیذاشت ما فرشته کوچولوهاش کوچکترین ناراحتی ای حس کنیم واسه همین نگران بودم که من به این کوچکی چطور میتونم بدون هیچ کمکی در انجا زندگی کنم؟از خدا پرسیدم:  خدایا چطور با ناتوانی بدون هیچ کمکی در دنیا زندگی کنم؟، خدای مهربون پاسخ داد : از میان تعداد زیادی از فرشتگان من یکی رو برای تو در نظر گرفته ام او نه ماه است در انتظار توست و از تو نگهداری خواهد  کرد. دوباره پرسیدم: آخه اینجا در بهشت من هیچ&n...